Laatste dag op North Stradbroke Island

Woensdag 28 mei 2014

Vanmorgen werden we in onze slaap gestoord door het geluid van de kindjes die al heel vroeg wakker waren. Wij hielden ons stil in de hoop dat we konden blijven liggen.
Rond 8.15 uur was het verdacht stil en dachten we dat Maaike en de family al op pad waren gegaan. Wij stonden op om gaan te ontbijten en toen was er toch nog leven in de brouwerij.. Maaike was achter in de tuin in het washok aan de was en Connor was met Cliff naar de bakker.
Wij hadden dus heerlijk vers brood.
Maaike, Connor, Cliff en Wally gaan een wandeling maken vandaag en gingen daarna naar het strand.
Tineke en gaan gaan na het douchen beginnen aan onze laatste wandeldag op North Stadbroke Island. We beginnen bij Cylinderbeach en dalen eerst ongeveer 30 trappen af en komen bij de zee uit. Om bij het strand te komen moeten we toch over de rotsen klimmen. Met af en toe een helpende hand van Tineke lukt het me dan ook, zodat we samen weer verder langs het strand kunnen lopen. Na een poosje komen we weer uit bij hetzelfde strand met zijn rotspartijen als waar we vorige week ook hebben gelopen. Nu komen we van de andere kant en het ziet er dan natuurlijk weer anders uit. Beloofde we vandaag niet teveel foto's te schieten...daar kwam niets van terecht ..de camera werd weer tevoorschijn gehaald en het knippen ging gewoon verder als in het begin. We ontdekten nieuwe fotogenieke plekjes en haalde weer allerlei capriolen uit om boven op de top te komen. Onze laatste gevaarlijke klimpartijen van deze vakantie. Moest kunnen vond ik.. En ik besef maar weer eens dat mijn knietjes het nog niet zo slecht doen en ik na zoveel jaar nog zoveel kan doen wat eigenlijk vóór die tijd onbereikbaar was voor me. Dit is dus echt genieten.
We liepen zover langs het strand totdat we niet verder konden. Daar stond ons een stijle klim te wachten. Omdat we deze route naar boven al eens hadden gedaan wisten we dat het heel veel trappen waren die we op moesten. Onze gids van gisteren zei dat het wel 300 treden waren, dus wij hebben ze nu geteld. Het zijn er 221... Ook veel. Tussendoor 3 keer gerust..want met de brandende zon achter op je rug is het heet!
Boven aangekomen even uitpuffen en we hervatten de tocht richting het restaurant Fishes at the Point. De iPad zit in de rugzak dus we willen daar in combinatie met een lunch mijn verslag van gisteren meteen op de site zetten.
Blij dat we er zijn verwennen we onszelf met een heerlijke cappuccino. De mail gecheckt en de reacties op de site gelezen. Wij genieten daar echt van en het is leuk om te horen dat jullie op jullie beurt weer genieten van onze belevenissen en de foto's.
We hebben daar een lekker lunch gebruikt en drinken een fles bitter lemon. Nee geen glas..je kunt hier alleen maar alles per fles bestellen. Maar die fles is ook wel opgegaan. Na de lunch een lekker wijntje en we gaan weer op pad.
Voordat we vertrekken komt er een jonge dame naar ons toe die in de winkel naast het restaurant was geweest. Haar oma was Nederlandse en wordt in juni 100 jaar. Ze vertelt dat haar oma en opa de Nederlandse tradities lang in stand hebben gehouden..zoute haring...oliebollen, speculaas etc. Opa 's naam was van de Kamp en zij kwamen ook uit Kampen.
Zij kende maar een paar woordjes Nederlands maar vind het wel leuk om even met ons gesproken te hebben en wenste ons een fijne vakantie.

We doen de rugzak weer op en gaan verder op zoek naar de Lilly Walk. Ook hier weer trappen naar beneden en we zijn benieuwd waar we uitkomen. De route geeft "easy" aan.
Na 15 minuten staan we boven het strand van Mainbeach en is de enige manier om daar te komen stijl naar beneden door het losse zand. Het kneusje voorop... dus ik als eerste. Wonderbaarlijk blijf ik overeind...oefening baart kunst zullen we maar zeggen.
Tineke volgt me, voor haar is het geen probleem, dat is een echte "die hard.
We doen onze wandelschoenen en sokken uit en binden de schoenen aan de rugzak vast. Nu heerlijk langs het strand door het water van de zee lopen. Samen met het geluid van de golven is dit heerlijk! We genieten er van. Omdat we verder geen zwemspullen mee hebben genomen moeten we oppassen wanneer de hoge golven onze kant uit komen. We lopen 45 minuten langs het strand en maken van allerlei foto's. We hebben het strand bijna voor ons alleen...wat een luxe!! We spreiden een doek uit en gaan heerlijk op op onze buik op het strand liggen met het zicht op de golven. Maar aan alles komt een einde.. en we beseffen dat we afscheid moeten nemen van dit mooie strand. Omdat niemand ons kan horen lopen we het laatste stukje zingend terug met teksten over de zee. Een laatste foto van onze schaduw waar we "goodbye" zwaaien naar de golven.
We laten de zee achter ons en wandelen weer naar huis.. Weer een kleinstukje de "Lilly Walk" maar nu trappen op naar boven tussen de bomen door.
Om 16.30 uur zijn we thuis en beseffen dat we voor onze laatste avond op het eiland geen wijntje kunnen drinken. Willen we een fles hebben dan moeten we naar de "bottlestore" en dat is zeker nog 20 minuten heen en 20 minuten terug lopen. Maaike vraagt aan Connor of hij voor ons een fles wijn wil halen. Dat wil hij wel, dan kan hij voor zichzelf meteen bier meebrengen!
Maaike heeft lekkere pasta gekookt en de 3 ijsjes die nog over zijn, zijn voor de liefhebbers.
Na het eten wassen Tineke en ik af en Connor haalt de was af.

Omdat Cliff wederom zonder mopperen zijn bordje leeg heeft gegeten mag hij na het eten weer even een spelletje op de iPad spelen.
Dan is het bedtijd voor de kids. Wally gaat als eerste en daarna wordt Cliff naar bed gebracht.
Tineke en ik zijn vanavond de oppas want Maaike en Connor gaan naar de pub Australisch voetbal kijken. Wij hadden vorige week al aangegeven dat wij dan wel op wilde passen.

Vanavond het laatste avondje op North Strabroke Island en we moeten dan ook de koffers nog pakken, zodat we morgenvroeg op tijd klaar zijn om met de bus naar Dunwich te vertrekken. Vandaaruit maken we de oversteek weer naar Cleveland.

Morgen dus weer bij Maaike in Bellbowrie en hebben we weer onze eigen internetverbinding! Joepie ...!!...Kunnen we weer FaceTimen..Skypen..mailen..en wat al niet meer!

Heel veel groetjes en tot morgen.
Tineke en Arno